Depresja u mężczyzn często jest rozpoznawana zbyt późno lub wcale – stereotypy kulturowe każą panom „trzymać emocje na wodzy”, nie rozmawiać o problemach i nie okazywać słabości. W praktyce objawy depresji u mężczyzn są często atypowe: drażliwość, wybuchy złości, wycofanie społeczne, uzależnienia, problemy z koncentracją i zaburzenia snu zastępują klasyczne objawy smutku. To powoduje stygmatyzację, nieufność do psychiatrii i opóźnia skorzystanie z pomocy. Tymczasem skuteczność terapii depresji – farmakologicznej i psychoterapeutycznej – jest bardzo wysoka, jeśli rozpozna się problem i otoczy chorego wsparciem rodziny i znajomych. Kluczem do przełamania mitu męskiej depresji jest edukacja społeczna: mężczyźni mają prawo do słabości, a walka o zdrowie psychiczne zasługuje na szacunek i zrozumienie.
