Młodzieńczy parkinsonizm – objawy i życie z chorobą przed 20. rokiem życia

Młodzieńczy parkinsonizm jest rzadszym wariantem choroby Parkinsona, pojawiającym się przed 20. r.ż. Pierwsze objawy to: spowolnienie ruchów, sztywność mięśni, drżenie spoczynkowe, zaburzenia chodu (tzw. chód drobnymi krokami), niestabilność postawy oraz zmiany osobowości. Odróżnia się od parkinsonizmu u osób starszych większym tempem progresji, częstszymi objawami psychiatrycznymi (depresja, zaburzenia koncentracji) oraz lepszą odpowiedzią na leki dopaminergiczne. Choroba wywołana jest najczęściej defektem genetycznym lub niekorzystnymi czynnikami środowiskowymi. Leczenie polega na stosowaniu leków pobudzających produkcję dopaminy, fizjoterapii, wsparciu psychologicznym oraz ćwiczeniach poprawiających ruchomość. Jakość życia osób młodych z parkinsonizmem zależy od szybkiej diagnozy, multidyscyplinarnej opieki oraz świadomości społecznej – ważna jest akceptacja choroby i walka z wykluczeniem społecznym.