Myśli samobójcze to poważny sygnał alarmowy, wymagający natychmiastowej reakcji i wsparcia. Mogą pojawić się w przebiegu depresji, zaburzeń lękowych, kryzysów życiowych, przemocy, uzależnień czy przewlekłych chorób somatycznych. Rozpoznanie myśli samobójczych nie zawsze jest łatwe – osoby w kryzysie często ukrywają swoje zamiary, jednak można zauważyć pewne sygnały ostrzegawcze: wycofanie z kontaktów społecznych, utrata zainteresowań, nagłe porządkowanie spraw, rozdawanie rzeczy, mówienie o beznadziejności, śmierci, braku sensu życia, a także zmiany nastroju, impulsywność, autoagresja. Wsparcie polega przede wszystkim na okazaniu zrozumienia, wysłuchaniu bez oceniania, zadaniu wprost pytania o myśli samobójcze („Czy myślisz o zrobieniu sobie krzywdy?”), a w razie potwierdzenia – niezwłocznym skontaktowaniu się z lekarzem, psychologiem lub pogotowiem. Ważne jest niepozostawianie osoby w kryzysie samej, usunięcie potencjalnie niebezpiecznych przedmiotów, zapewnienie obecności bliskich i wsparcia emocjonalnego. Leczenie myśli samobójczych wymaga specjalistycznej terapii, farmakoterapii oraz długoterminowej opieki psychologicznej. Wczesna interwencja może uratować życie i dać szansę na powrót do zdrowia psychicznego.
