Psychoterapia skoncentrowana na osobie (PCA, z ang. Person-Centered Approach) to jeden z najważniejszych nurtów psychoterapii humanistycznej, stworzony przez Carla Rogersa. Jej podstawą jest przekonanie, że każdy człowiek posiada naturalną zdolność do rozwoju, samorealizacji i rozwiązywania własnych problemów, jeśli tylko znajdzie się w odpowiednich warunkach. Terapeuta w PCA nie narzuca klientowi gotowych rozwiązań ani nie interpretuje jego przeżyć – zamiast tego stwarza atmosferę akceptacji, empatii i autentyczności. Kluczowe są trzy warunki terapeutyczne: bezwarunkowa akceptacja, empatyczne zrozumienie oraz autentyczność terapeuty. Proces terapii polega na wspieraniu klienta w odkrywaniu własnych uczuć, potrzeb i wartości, co prowadzi do wzrostu samoświadomości i poczucia sprawczości. Psychoterapia skoncentrowana na osobie jest skuteczna w leczeniu zaburzeń lękowych, depresji, problemów relacyjnych, kryzysów życiowych oraz w pracy z osobami poszukującymi rozwoju osobistego. Badania potwierdzają, że relacja terapeutyczna oparta na zaufaniu i akceptacji jest jednym z najważniejszych czynników skuteczności terapii.
