Naczyniak jamisty (hemangioma cavernosum) to łagodny nowotwór naczyń krwionośnych, który może występować w różnych narządach, najczęściej w skórze, wątrobie, mózgu, mięśniach czy nerkach. Jest to zmiana zbudowana z poszerzonych, cienkościennych naczyń krwionośnych, wypełnionych krwią. Naczyniaki jamiste są najczęściej wrodzone, choć mogą ujawniać się w różnym wieku. Objawy zależą od lokalizacji i wielkości zmiany. Naczyniaki skórne mają postać miękkich, niebolesnych, sino-czerwonych guzów lub plam, które mogą powiększać się wraz z wiekiem lub pod wpływem urazów. W naczyniakach narządowych objawy pojawiają się dopiero przy dużych rozmiarach: bóle brzucha (wątroba), objawy neurologiczne (mózg), krwiomocz (nerki), zaburzenia funkcji narządu. W przypadku pęknięcia naczyniaka może dojść do groźnego krwotoku. Przyczyny powstawania naczyniaków jamistych nie są w pełni poznane – rolę odgrywają czynniki genetyczne, zaburzenia rozwoju naczyń w okresie płodowym, a także niektóre choroby wrodzone. Rozpoznanie opiera się na badaniu klinicznym, USG, tomografii komputerowej, rezonansie magnetycznym, a w przypadku zmian skórnych – dermatoskopii. Leczenie zależy od lokalizacji, wielkości i objawów. Większość naczyniaków nie wymaga leczenia i podlega jedynie obserwacji. W przypadku zmian zagrażających życiu lub funkcji narządu stosuje się leczenie chirurgiczne, laseroterapię, embolizację naczyń, rzadziej farmakoterapię (beta-blokery, kortykosteroidy). Naczyniaki jamiste mają łagodny przebieg, ale wymagają regularnej kontroli ze względu na ryzyko powikłań (krwotoki, zakażenia, ucisk na sąsiednie struktury).
