Wady wzroku u noworodków mogą mieć charakter wrodzony lub nabyty. Do najczęstszych należą: zaćma wrodzona, jaskra wrodzona, retinopatia wcześniaków, zez, niedorozwój nerwu wzrokowego, wady refrakcji (krótkowzroczność, nadwzroczność, astygmatyzm). Wczesna diagnostyka jest kluczowa dla zapobiegania trwałej utracie wzroku. Badania przesiewowe obejmują ocenę reakcji źrenic na światło, odruchów gałek ocznych, badanie dna oka, USG gałki ocznej, a u wcześniaków – regularne kontrole okulistyczne. W przypadku wykrycia nieprawidłowości konieczne są specjalistyczne badania i szybkie wdrożenie leczenia (operacje, laseroterapia, korekcja okularowa). Rodzice powinni zwracać uwagę na niepokojące objawy: brak fiksacji wzroku, białą źrenicę, oczopląs, łzawienie, światłowstręt.
