Polska obfituje w bogactwo tradycji świątecznych, z których wiele jest powszechnie znanych, jak dzielenie się opłatkiem czy śpiewanie kolęd. Jednak istnieje też szereg mniej znanych, nietypowych zwyczajów, które kultywowane są lokalnie lub w wybranych regionach kraju. Przykładem jest „podłaźniczka” – ozdobiona gałąź świerku lub sosny, wieszana pod sufitem w Wigilię na południu Polski, mająca przynosić szczęście i urodzaj. Inną tradycją jest „sianko pod obrusem” – symbolizujące ubóstwo stajenki betlejemskiej, ale też mające zapewnić domownikom dostatek i pomyślność. W niektórych regionach, np. na Podhalu, praktykuje się „połaźnicę” – obchód gospodarstw przez dzieci, które śpiewają kolędy i otrzymują drobne upominki. Na Kaszubach popularne są „gwiazdory” – przebierańcy odwiedzający domy z życzeniami i żartami. W Wielkopolsce spotyka się zwyczaj wrzucania do wigilijnego barszczu łuski karpia, które mają zapewnić dostatek w nadchodzącym roku. W wielu domach do dziś praktykuje się wróżby świąteczne, np. losowanie sianka, które ma przepowiedzieć przyszłość. Nietypowe tradycje to także regionalne potrawy, jak kutia na Podlasiu czy moczka na Śląsku. Te zwyczaje, choć mniej znane, budują lokalną tożsamość i sprawiają, że święta w Polsce są wyjątkowe i różnorodne.
