Niewydolność oddechowa to jedno z najgroźniejszych powikłań grypy, szczególnie u osób starszych, przewlekle chorych i z obniżoną odpornością. Nowoczesne spojrzenie na ten problem obejmuje wczesną diagnostykę, monitorowanie saturacji, gazometrię i szybkie wdrożenie leczenia. Objawy to nasilona duszność, sinica, przyspieszony oddech, zaburzenia świadomości, spadek saturacji poniżej 90%. Przyczyną jest uszkodzenie pęcherzyków płucnych przez wirusa grypy, nadkażenia bakteryjne lub rozwój zespołu ostrej niewydolności oddechowej (ARDS). Leczenie obejmuje tlenoterapię, wentylację nieinwazyjną lub mechaniczną, leczenie przyczynowe (przeciwwirusowe, antybiotyki) oraz wsparcie żywieniowe i rehabilitację oddechową. Nowoczesna opieka nad pacjentem z niewydolnością oddechową wymaga wielodyscyplinarnego zespołu i indywidualizacji terapii. Kluczowa jest profilaktyka – szczepienia przeciw grypie, unikanie kontaktu z chorymi i wczesne leczenie infekcji.
