Łuszczyca krostkowa to rzadka, ciężka postać łuszczycy, charakteryzująca się obecnością licznych, sterylnych krostek na rumieniowym podłożu, głównie na dłoniach, stopach, ale także na całym ciele (postać uogólniona). Objawy to gorączka, dreszcze, złe samopoczucie, ból skóry, obrzęk i łuszczenie się naskórka. Krostki mogą zlewać się w większe ogniska, a po ich pęknięciu powstają nadżerki i strupy. Choroba często przebiega z zaostrzeniami i remisjami, a jej wywołanie mogą prowokować infekcje, stres, leki, ciąża. Leczenie łuszczycy krostkowej jest trudne i wymaga współpracy dermatologa, internisty, a czasem hospitalizacji. Stosuje się leki ogólne: retinoidy, metotreksat, cyklosporynę, leki biologiczne (inhibitory TNF-alfa, IL-17, IL-23), a także miejscowe preparaty przeciwzapalne i nawilżające. Ważna jest ochrona skóry, unikanie czynników wywołujących, leczenie infekcji i wsparcie psychologiczne.
