Operacja Glinskiego-Simmondsa nie jest nazwą konkretnej procedury chirurgicznej, lecz odnosi się do zespołu Simmondsa, czyli ciężkiej niedoczynności przysadki mózgowej, znanej także jako zespół Glinskiego-Simmondsa. To rzadkie, ale poważne schorzenie endokrynologiczne, które pojawia się na skutek uszkodzenia przysadki – najczęściej po porodzie, urazach czaszki, infekcjach, nowotworach lub w wyniku zabiegów neurochirurgicznych. Objawy zespołu Simmondsa są bardzo szerokie i dotyczą wielu układów: szybka utrata masy ciała, osłabienie, zanik owłosienia, bladość skóry, niskie ciśnienie tętnicze, zaburzenia miesiączkowania, niepłodność, a także zaburzenia metaboliczne i psychiczne. Leczenie polega na dożywotniej substytucji hormonów przysadkowych (kortykosteroidy, hormony tarczycy, estrogeny/progestageny, testosteron) oraz leczeniu choroby podstawowej. Wczesna diagnoza i wdrożenie terapii są kluczowe dla poprawy jakości i długości życia pacjentów.
