Płytki krwi (trombocyty) odpowiadają za prawidłową krzepliwość i szybkie tamowanie krwawień. Małopłytkowość, czyli zbyt niski ich poziom (poniżej 150 tys./µl), skutkuje skłonnością do wybroczyn skórnych, siniaków, przedłużonych krwawień z drobnych ran, krwotoków z nosa i dziąseł, u kobiet – obfitymi miesiączkami. W ciężkich przypadkach możliwe są samoistne krwawienia do narządów wewnętrznych, a nawet mózgu. Przyczyny mogą być bardzo różne: infekcje wirusowe, choroby autoimmunologiczne (np. małopłytkowość immunologiczna), niedobory witamin, działanie leków (antybiotyki, leki cytostatyczne), zaburzenia pracy szpiku (białaczki, przerzuty nowotworowe) czy choroby wątroby i śledziony. Nadpłytkowość to z kolei nadmiar płytek – groźny z powodu ryzyka powstawania zakrzepów. Interpretacja wyniku wymaga zestawienia z obrazem klinicznym i innymi parametrami morfologii krwi. Przy trwałej małopłytkowości należy wykonać badania dodatkowe, czasami biopsję szpiku, a leczenie opiera się na usunięciu przyczyny i, w ciężkich przypadkach, przetoczeniach płytek krwi.
