W Polsce problem uzależnień – zarówno od alkoholu, jak i substancji psychoaktywnych – narasta, a dostęp do skutecznej terapii jest wciąż niewystarczający. Główne bariery to ograniczona liczba placówek leczenia uzależnień, długie kolejki oczekujących, niedobór wykwalifikowanych terapeutów oraz brak kompleksowych programów wsparcia po zakończeniu terapii. W wielu regionach kraju dostęp do specjalistycznej pomocy jest utrudniony, zwłaszcza na wsiach i w mniejszych miastach. Finansowanie ze środków publicznych nie pokrywa w pełni potrzeb pacjentów, a część terapii jest odpłatna, co stanowi barierę dla osób o niższym statusie materialnym. Dodatkowym problemem jest stygmatyzacja osób uzależnionych, która zniechęca do szukania pomocy. Brakuje także programów profilaktycznych i wsparcia rodzin osób uzależnionych. Rozwiązaniem mogłoby być zwiększenie nakładów na zdrowie psychiczne, rozwój teleterapii, szkolenia dla personelu oraz kampanie edukacyjne zmniejszające społeczne uprzedzenia. Poprawa dostępności terapii uzależnień jest kluczowa dla zdrowia publicznego i ograniczenia negatywnych skutków społecznych uzależnień.
