Prostaglandyny to grupa hormonów tkankowych odgrywających kluczową rolę w procesie porodu. Wytwarzane są w błonach płodowych, łożysku i mięśniu macicy. Ich główne funkcje to stymulacja skurczów mięśnia macicy, dojrzewanie szyjki macicy (jej zmiękczenie i rozwieranie) oraz udział w mechanizmie pęknięcia błon płodowych. W praktyce klinicznej prostaglandyny wykorzystywane są do farmakologicznego wywoływania porodu (indukcji) – podaje się je w postaci żeli, tabletek dopochwowych lub doustnych, a także w formie iniekcji. Są skuteczne w przygotowaniu szyjki macicy do porodu, skracają czas trwania porodu i zmniejszają ryzyko powikłań. Stosowanie prostaglandyn wiąże się z ryzykiem działań niepożądanych: nadmierne skurcze, zaburzenia tętna płodu, nudności, wymioty, biegunka, gorączka. Przeciwwskazania to m.in. blizna na macicy, nieprawidłowe położenie płodu, infekcje dróg rodnych. Decyzję o zastosowaniu prostaglandyn podejmuje lekarz po ocenie stanu matki i dziecka.
