Przeciwciała anty-TPO (przeciwko peroksydazie tarczycowej) są jednym z najważniejszych markerów autoimmunologicznych chorób tarczycy, takich jak choroba Hashimoto i choroba Gravesa-Basedowa. Obecność anty-TPO świadczy o autoimmunizacyjnym procesie niszczenia komórek tarczycy, prowadzącym do niedoczynności lub nadczynności tego gruczołu. Badanie wykonuje się z krwi, a podwyższony poziom przeciwciał anty-TPO potwierdza rozpoznanie autoimmunologicznego zapalenia tarczycy, nawet jeśli poziom hormonów tarczycy (TSH, FT4, FT3) jest jeszcze prawidłowy. Anty-TPO są wykorzystywane w diagnostyce różnicowej wola, monitorowaniu przebiegu choroby i ocenie ryzyka rozwoju niedoczynności tarczycy. Wysokie miano przeciwciał może występować także u osób zdrowych, dlatego wynik należy interpretować w połączeniu z objawami klinicznymi i innymi badaniami.
