Przełom tarczycowy to skrajnie niebezpieczny stan, będący powikłaniem nieleczonej lub źle leczonej nadczynności tarczycy (choroba Gravesa-Basedowa, wole toksyczne). Charakteryzuje się gwałtownym nasileniem objawów nadczynności tarczycy i stanowi bezpośrednie zagrożenie życia. Objawy pojawiają się nagle i obejmują: bardzo wysoką gorączkę (nawet powyżej 40°C), tachykardię (przyspieszone bicie serca), zaburzenia rytmu serca, duszność, pobudzenie psychoruchowe, majaczenie, drgawki, wymioty, biegunkę, odwodnienie, a w ciężkich przypadkach – śpiączkę. Przełom tarczycowy może być wywołany infekcją, zabiegiem chirurgicznym, urazem, odstawieniem leków przeciwtarczycowych lub innym silnym stresem dla organizmu. Leczenie wymaga natychmiastowej hospitalizacji na oddziale intensywnej terapii. Stosuje się wysokie dawki leków przeciwtarczycowych, beta-blokery, glikokortykosteroidy, płyny dożylne oraz leczenie przyczynowe (np. antybiotyki w przypadku infekcji). Kluczowe jest szybkie rozpoznanie i wdrożenie terapii, ponieważ śmiertelność w nieleczonym przełomie tarczycowym sięga nawet 30–50%. Profilaktyka polega na regularnym kontrolowaniu poziomu hormonów tarczycy i przestrzeganiu zaleceń lekarskich.
