Łysienie może być skutkiem ubocznym stosowania wielu leków, zarówno tych przepisywanych na receptę, jak i dostępnych bez recepty. Nowoczesne spojrzenie na ten problem obejmuje szczegółową analizę historii farmakologicznej pacjenta oraz ocenę innych czynników ryzyka wypadania włosów. Do najczęstszych leków powodujących łysienie należą cytostatyki (chemioterapia), leki przeciwdepresyjne, przeciwpadaczkowe, beta-blokery, retinoidy, leki przeciwzakrzepowe, hormony tarczycy, niektóre antybiotyki i leki przeciwgrzybicze. Mechanizm polega na zaburzeniu cyklu wzrostu włosa, prowadząc do tzw. łysienia telogenowego lub anagenowego. Współczesna diagnostyka obejmuje trichoskopię, badania laboratoryjne i konsultacje dermatologiczne. Leczenie polega na odstawieniu lub zmianie leku (jeśli to możliwe), wsparciu dermatologicznym, suplementacji witamin i mikroelementów oraz stosowaniu miejscowych preparatów wzmacniających włosy. Ważna jest edukacja pacjenta i ścisła współpraca z lekarzem prowadzącym.
