Rak jajnika to jeden z najbardziej podstępnych nowotworów kobiecych, ponieważ przez długi czas nie daje charakterystycznych objawów. Wczesne wykrycie tej choroby znacząco zwiększa szanse na wyleczenie, jednak w praktyce większość przypadków rozpoznawana jest w zaawansowanym stadium. Diagnostyka raka jajnika rozpoczyna się od wywiadu lekarskiego i badania ginekologicznego, podczas którego lekarz może wykryć powiększenie przydatków lub inne nieprawidłowości. Kluczową rolę odgrywa ultrasonografia przezpochwowa, pozwalająca ocenić strukturę jajników i obecność guzów. W przypadku podejrzenia nowotworu wykonuje się także badania markerów nowotworowych, przede wszystkim CA 125, choć jego podwyższony poziom nie zawsze oznacza raka (może wzrosnąć także w endometriozie czy zapaleniach). W diagnostyce pomocne są również tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny oraz badania genetyczne (mutacje BRCA1/2). Wczesne objawy raka jajnika są niespecyficzne i obejmują: uczucie pełności w brzuchu, wzdęcia, częste oddawanie moczu, ból w podbrzuszu, spadek masy ciała, zmiany w cyklu miesiączkowym. Niestety, wiele kobiet bagatelizuje te symptomy, przypisując je innym dolegliwościom. Dlatego tak ważne są regularne wizyty u ginekologa, szczególnie u kobiet po 50. roku życia i tych z obciążeniem rodzinnym. Wczesne wykrycie raka jajnika daje szansę na leczenie chirurgiczne i chemioterapię z dobrym rokowaniem. Profilaktyka obejmuje zdrowy styl życia, unikanie otyłości, aktywność fizyczną oraz – w grupie wysokiego ryzyka – rozważenie badań genetycznych i konsultacji z onkologiem.
