Limfocyty B to jedna z kluczowych grup komórek układu odpornościowego, odpowiedzialna za produkcję przeciwciał i pamięć immunologiczną. Powstają w szpiku kostnym, a następnie dojrzewają i różnicują się w komórki plazmatyczne (wydzielające przeciwciała) oraz komórki pamięci. Ich główną funkcją jest rozpoznawanie antygenów (obcych cząsteczek, np. bakterii, wirusów, toksyn) i wytwarzanie swoistych immunoglobulin (IgM, IgG, IgA, IgE, IgD), które neutralizują patogeny oraz wspierają inne mechanizmy odporności. Limfocyty B biorą udział w odpowiedzi pierwotnej (po pierwszym kontakcie z antygenem) i wtórnej (szybsza, silniejsza reakcja przy kolejnym kontakcie). Nieprawidłowe wyniki liczby lub funkcji limfocytów B mogą wskazywać na: niedobory odporności (np. agammaglobulinemia Brutona, CVID), choroby autoimmunologiczne (np. toczeń, reumatoidalne zapalenie stawów), przewlekłe infekcje, nowotwory układu chłonnego (chłoniaki, białaczki), a także skutki terapii immunosupresyjnej. Zbyt niska liczba limfocytów B prowadzi do zwiększonej podatności na infekcje bakteryjne, wirusowe i pasożytnicze, natomiast ich nadmiar lub nieprawidłowa aktywność może skutkować autoagresją lub rozwojem nowotworów. Diagnostyka obejmuje morfologię krwi, immunofenotypowanie, oznaczanie poziomu immunoglobulin, badania genetyczne i testy czynnościowe. Leczenie zależy od przyczyny zaburzeń – może obejmować immunoglobuliny, leki immunosupresyjne, terapie celowane lub przeszczep szpiku.
