Ropień to ograniczone nagromadzenie ropy w tkankach, zwykle wynikające z zakażenia bakteryjnego, najczęściej gronkowcem złocistym lub bakterią beztlenową. Powstaje, gdy organizm walczy z zakażeniem, izolując miejsce zapalne i otaczając je torebką – w środku gromadzi się ropa zawierająca martwe komórki, bakterie i leukocyty. Typowe objawy to twardy, pulsujący guzek, bolesny, zaczerwieniony, często z gorączką i opuchlizną. Ropień może pojawić się na skórze, w tkance podskórnej (np. pod pachą, w pachwinie, na pośladku), ale też w narządach wewnętrznych (ropień wątroby, mózgu, płuca). Leczenie obejmuje nacięcie i drenaż – zabieg chirurgiczny przeprowadzany w znieczuleniu miejscowym, oraz antybiotykoterapię dobraną do rodzaju bakterii. Domowe metody to okłady rozgrzewające celem przyspieszenia dojrzewania zmiany, ale nigdy nie należy samodzielnie nacinać ropnia z uwagi na ryzyko sepsy. Ważne jest zachowanie higieny, unikanie zadrapań i właściwa pielęgnacja miejsca po zabiegu. Nieleczenie lub opóźnienie interwencji może prowadzić do ropowicy (rozlanego zapalenia tkanek), martwicy lub uogólnionego zakażenia.
