Diagnostyka różyczki opiera się na oznaczeniu przeciwciał IgM i IgG przeciwko wirusowi różyczki. Przeciwciała IgM pojawiają się w ostrej fazie zakażenia (zwykle w ciągu kilku dni od wystąpienia objawów) i utrzymują się przez kilka tygodni, świadcząc o świeżym zakażeniu. Przeciwciała IgG pojawiają się później, świadczą o przebyciu zakażenia lub skutecznej immunizacji po szczepieniu i utrzymują się do końca życia. Interpretacja wyników wymaga uwzględnienia obu klas przeciwciał: IgM(-)/IgG(-) – brak odporności, IgM(+)/IgG(-) – świeże zakażenie, IgM(+)/IgG(+) – zakażenie w fazie przejściowej, IgM(-)/IgG(+) – odporność po przebyciu zakażenia lub szczepieniu. Diagnostyka serologiczna różyczki jest szczególnie ważna u kobiet w ciąży, ponieważ zakażenie w pierwszym trymestrze grozi poważnymi wadami wrodzonymi u płodu (zespół różyczki wrodzonej).
