Sinica to objaw kliniczny polegający na niebieskawym zabarwieniu skóry i błon śluzowych, spowodowanym niedostatecznym utlenowaniem krwi. Najczęściej pojawia się na wargach, paznokciach, opuszkach palców, uszach i błonach śluzowych jamy ustnej. Przyczyną sinicy jest wzrost stężenia odtlenowanej hemoglobiny we krwi powyżej 5 g/dl. Wyróżnia się sinicę centralną (związaną z niewydolnością oddechową, wadami serca, chorobami płuc) oraz obwodową (wynikającą z zaburzeń krążenia, np. w chorobie Raynauda, niewydolności serca, wychłodzeniu). Sinica centralna towarzyszy chorobom, w których dochodzi do upośledzenia wymiany gazowej w płucach lub mieszania się krwi utlenowanej z nieutlenowaną (np. w niektórych wadach serca). Sinica obwodowa pojawia się, gdy krew przepływa zbyt wolno przez naczynia obwodowe lub dochodzi do ich skurczu. Sinica może być objawem poważnych schorzeń, dlatego jej pojawienie się wymaga pilnej konsultacji lekarskiej i diagnostyki w kierunku chorób serca, płuc, zaburzeń krążenia czy zatrucia (np. methemoglobinemią). Leczenie polega na usunięciu przyczyny niedotlenienia organizmu.
