Pobieranie próbek do badań dermatologicznych jest kluczowe w diagnostyce chorób skóry, grzybic, zakażeń bakteryjnych czy nowotworów. Najczęstsze metody to: 1) Zeskrobiny – pobieranie naskórka skalpelem lub szpatułką do badania mikologicznego (grzybica). 2) Wymazy – pobieranie materiału z powierzchni skóry, błon śluzowych, ran za pomocą wymazówki do badania bakteriologicznego lub wirusologicznego. 3) Biopsja skóry – wycięcie fragmentu skóry (biopsja wycinająca, wycinkowa, igłowa) do badania histopatologicznego (nowotwory, choroby autoimmunologiczne). 4) Posiewy – pobieranie materiału do hodowli mikroorganizmów. 5) Badanie włosów i paznokci – pobieranie fragmentów do analizy mikroskopowej i posiewu. Pobranie próbki powinno być wykonane w warunkach sterylnych, po oczyszczeniu skóry, z zachowaniem aseptyki. Wyniki badań pozwalają na precyzyjne rozpoznanie choroby i wdrożenie skutecznego leczenia.
