Spóźnione dojrzewanie to problem, który może budzić niepokój zarówno u nastolatków, jak i ich rodziców. O spóźnionym dojrzewaniu mówimy, gdy u dziewcząt brak jest pierwszych oznak dojrzewania (rozwój piersi) do 13. roku życia, a u chłopców – powiększenia jąder do 14. roku życia. Przyczyną mogą być zarówno czynniki konstytucjonalne (rodzinne opóźnienie dojrzewania), jak i poważniejsze zaburzenia hormonalne, przewlekłe choroby, niedożywienie, stres czy intensywny wysiłek fizyczny. Warto zgłosić się do lekarza, jeśli opóźnienie przekracza rok względem rówieśników, pojawiają się dodatkowe objawy (niski wzrost, brak przyrostu masy ciała, przewlekłe zmęczenie, zaburzenia miesiączkowania), lub jeśli w rodzinie występowały choroby endokrynologiczne. Diagnostyka obejmuje badania hormonalne (FSH, LH, estradiol, testosteron), ocenę wieku kostnego, USG narządów płciowych oraz badania ogólne. Leczenie zależy od przyczyny – w przypadku opóźnienia konstytucjonalnego wystarczy obserwacja, natomiast w zaburzeniach hormonalnych konieczna jest terapia zastępcza. Wczesna diagnoza i odpowiednie leczenie pozwalają uniknąć powikłań, takich jak niska masa kostna, zaburzenia psychospołeczne czy problemy z płodnością w dorosłości.
