Szkarlatyna, znana także jako płonica, to choroba zakaźna wywoływana przez paciorkowce grupy A (Streptococcus pyogenes). Najczęściej dotyka dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, choć może pojawić się również u dorosłych. Objawy szkarlatyny pojawiają się nagle, zwykle po 2–5 dniach od kontaktu z osobą chorą. Do najważniejszych symptomów należą: wysoka gorączka (nawet do 39–40°C), ból gardła, trudności w przełykaniu, powiększone i bolesne węzły chłonne szyi. Charakterystycznym objawem jest wysypka – drobna, czerwona, szorstka w dotyku, pojawiająca się najpierw na tułowie, a potem obejmująca całe ciało, z wyjątkiem okolicy trójkąta nosowo-wargowego. Dodatkowo występuje tzw. „malinowy język” – język początkowo pokryty białym nalotem, po kilku dniach staje się intensywnie czerwony i błyszczący. Przebieg choroby jest zwykle łagodny, ale nieleczona szkarlatyna może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak gorączka reumatyczna, zapalenie nerek czy stawów. Podstawą leczenia jest antybiotykoterapia (najczęściej penicylina lub amoksycylina), która skraca czas trwania objawów, zmniejsza ryzyko powikłań i ogranicza zakaźność. Ważne jest także leczenie objawowe: odpoczynek, nawadnianie, leki przeciwgorączkowe i łagodzenie bólu gardła. Dziecko powinno pozostać w domu przez minimum 24 godziny od rozpoczęcia antybiotykoterapii. Profilaktyka szkarlatyny polega na unikaniu kontaktu z osobami chorymi, przestrzeganiu zasad higieny oraz szybkim leczeniu infekcji gardła.
