Torbiel skórzasta, znana również jako cysta skórzasta lub dermoidalna, to łagodna zmiana nowotworowa wywodząca się z komórek ektodermalnych. Najczęściej występuje u dzieci i młodych dorosłych, lokalizując się w obrębie skóry i tkanki podskórnej, choć może pojawić się także w innych narządach (np. jajnikach, jądrze, okolicy krzyżowo-guzicznej). Torbiel ta zawiera elementy skóry właściwej, gruczołów łojowych, potowych, a nawet włosy czy fragmenty zębów. Objawy torbieli skórzastej zależą od jej lokalizacji i wielkości. Najczęściej obserwuje się bezbolesny, dobrze odgraniczony guzek podskórny, który powoli rośnie. W przypadku zakażenia lub pęknięcia torbieli pojawia się ból, zaczerwienienie, obrzęk i wyciek treści ropnej lub serowatej. W okolicy twarzy czy szyi torbiel może powodować deformację, a w okolicy krzyżowej – trudności w siedzeniu czy chodzeniu. Diagnostyka opiera się na badaniu lekarskim oraz badaniach obrazowych: USG (uwidacznia torbiel jako hipoechogeniczną zmianę z echami wewnętrznymi), tomografii komputerowej lub rezonansie magnetycznym (szczególnie przy torbielach głębokich lub nietypowych). Leczenie torbieli skórzastej jest wyłącznie chirurgiczne – polega na całkowitym wycięciu zmiany wraz z torebką, co zapobiega nawrotom. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym, w zależności od lokalizacji i wielkości torbieli. Po operacji zaleca się kontrolę rany, unikanie urazów oraz obserwację pod kątem ewentualnego nawrotu. Nieleczona torbiel może ulec zakażeniu, pęknięciu lub rzadko – zezłośliwieniu. Wczesna interwencja chirurgiczna pozwala na całkowite wyleczenie i minimalizuje ryzyko powikłań.
