Trądzik bliznowcowy to jedna z najtrudniejszych postaci trądziku, pozostawiająca na skórze trwałe, często rozległe blizny. Powstaje w wyniku przewlekłego stanu zapalnego, uszkodzenia głębokich warstw skóry i nieprawidłowego procesu gojenia. Leczenie trądziku bliznowcowego wymaga wieloetapowego podejścia i współpracy dermatologa, kosmetologa oraz – w cięższych przypadkach – chirurga plastycznego. Pierwszym krokiem jest zahamowanie aktywnego trądziku i wyciszenie stanu zapalnego za pomocą leków miejscowych (retinoidy, antybiotyki, kwas azelainowy) oraz ogólnych (np. izotretynoina, antybiotyki doustne). W przypadku blizn już istniejących stosuje się różne metody ich redukcji: peelingi chemiczne (kwasy AHA, TCA), mikrodermabrazję, dermabrazję mechaniczną, zabiegi laserowe (laser frakcyjny CO2, laser erbowy), mikronakłuwanie (dermapen, roller), a także wypełniacze (np. kwas hialuronowy) do niwelowania głębokich ubytków. Przy bliznach przerostowych i keloidach stosuje się iniekcje sterydowe, krioterapię lub zabiegi chirurgiczne. Kluczowe jest indywidualne dobranie terapii do typu i głębokości blizn oraz regularność zabiegów. Wspomagająco warto stosować kremy z witaminą C, retinolem i filtrami UV, które poprawiają koloryt skóry i chronią przed pogłębianiem zmian. Cały proces leczenia jest długotrwały i wymaga cierpliwości, a najlepsze efekty uzyskuje się łącząc różne metody pod okiem specjalisty.
