Udar słoneczny, zwany także udarem cieplnym, to stan zagrożenia życia spowodowany przegrzaniem organizmu w wyniku długotrwałej ekspozycji na wysoką temperaturę i promieniowanie słoneczne. Dochodzi do zaburzenia mechanizmów termoregulacji, gwałtownego wzrostu temperatury ciała (powyżej 40°C), odwodnienia i uszkodzenia narządów wewnętrznych. Objawy udaru słonecznego to: wysoka gorączka, sucha i zaczerwieniona skóra, brak potu, silny ból głowy, nudności, wymioty, zaburzenia świadomości, splątanie, drgawki, przyspieszone tętno, duszność, omdlenie, a w ciężkich przypadkach – śpiączka i zatrzymanie krążenia. Przyczyną udaru słonecznego jest przebywanie w pełnym słońcu, wysoka temperatura, brak nawodnienia, wysiłek fizyczny, noszenie nieodpowiedniego ubrania, choroby przewlekłe, wiek (dzieci i osoby starsze są szczególnie narażone). Leczenie udaru słonecznego polega na natychmiastowym przeniesieniu chorego do cienia, schładzaniu ciała (zimne okłady, wentylacja, kąpiel w chłodnej wodzie), podawaniu płynów doustnie lub dożylnie, monitorowaniu funkcji życiowych. W ciężkich przypadkach konieczna jest hospitalizacja, leczenie objawowe, wsparcie oddychania, leczenie powikłań (niewydolność nerek, zaburzenia elektrolitowe). Profilaktyka udaru słonecznego obejmuje unikanie ekspozycji na słońce w godzinach południowych, noszenie przewiewnych ubrań, nakrycia głowy, picie dużej ilości wody i regularne odpoczywanie w cieniu.
