Usunięcie prostaty – jak przebiega prostatektomia i co oznacza dla pacjenta

Prostatektomia, czyli chirurgiczne usunięcie prostaty, to jeden z podstawowych zabiegów w leczeniu nowotworu tego narządu, a czasem także rozległej łagodnej przerosty, powodującej poważne trudności z oddawaniem moczu. Procedura może być przeprowadzona na kilka sposobów: klasycznie (otwarta prostatektomia), laparoskopowo lub z użyciem robota chirurgicznego (np. system da Vinci). Wybór metody zależy od zaawansowania choroby, ogólnej kondycji pacjenta oraz doświadczenia ośrodka. Zabieg polega na wycięciu całej prostaty wraz z pęcherzykami nasiennymi, niekiedy także fragmentów pęcherza i okolicznych węzłów chłonnych. Operacja trwa zwykle 2–4 godziny i wymaga znieczulenia ogólnego. Po zabiegu pacjent na kilka dni pozostaje z cewnikiem w pęcherzu, co pozwala na swobodne odprowadzanie moczu. Najczęstsze powikłania to nietrzymanie moczu i zaburzenia erekcji – wynikają głównie z przecięcia nerwów i mięśni sterujących funkcjami miednicy. Współczesne techniki chirurgiczne umożliwiają zachowanie struktur nerwowych odpowiedzialnych za erekcję u części pacjentów, szczególnie przy wczesnym wykrywaniu raka. Część mężczyzn tuż po operacji wymaga rehabilitacji urologicznej, ćwiczeń mięśni dna miednicy oraz wsparcia psychologicznego. Długofalowe rokowania są dobre: zabieg daje szansę na całkowite wyleczenie raka (jeśli usunięto go w całości), a większość mężczyzn wraca do normalnej aktywności zawodowej i społecznej w ciągu 2–3 miesięcy. Kluczowe są regularne kontrole urologiczne i badania PSA po operacji, aby wcześnie wykryć ewentualne nawroty.