Wąglik to ostra, zakaźna choroba bakteryjna wywołana przez laseczkę Bacillus anthracis. Zarażenie następuje przez kontakt ze zwierzętami gospodarskimi, produktami pochodzenia zwierzęcego (np. skórami) lub – w rzadkich przypadkach – przez celowy kontakt z zarodnikami (jako broń biologiczna). Wyróżnia się trzy główne postacie wąglika: skórną (najczęstsza, objawy lokalne, owrzodzenie pokryte czarnym „strupem”), płucną (po inhalacji zarodników – ciężka postać z dusznością, krwotokami, wstrząsem) i jelitową (zaburzenia trawienia, wysoką gorączkę, krwiste stolce). Objawy postaci płucnej/decyzja są najbardziej niebezpieczne – szybki przebieg, wysoką śmiertelność i groźbę epidemii. Wąglik nie przenosi się z człowieka na człowieka. Leczenie polega na szybkim podaniu antybiotyków (penicylina, ciprofloksacyna, doksycyklina) i izolacji pacjenta. Szczepienia są dostępne wyłącznie dla osób szczególnie narażonych (np. wojsko). Profilaktyka opiera się na izolacji chorych zwierząt, odpowiedniej dezynfekcji i edukacji pracowników branży rolnej czy weterynaryjnej.
