Wewnątrzmaciczne zahamowanie wzrostu płodu (IUGR, ang. intrauterine growth restriction) to poważny stan, w którym płód nie osiąga odpowiedniego dla wieku ciążowego tempa wzrastania i masy ciała. Diagnozuje się je, gdy masa płodu jest poniżej 10. percentyla dla danego tygodnia ciąży. Objawy IUGR są najczęściej wykrywane podczas rutynowych badań ultrasonograficznych – lekarz stwierdza zbyt małą masę płodu, nieprawidłowe proporcje ciała, zmniejszoną ilość płynu owodniowego, opóźnienie wzrostu kości czaszki, ud czy brzucha. Matka może zauważyć osłabienie ruchów płodu. Przyczyny IUGR są bardzo różnorodne: mogą wynikać z czynników matczynych (nadciśnienie, choroby nerek, cukrzyca, niedożywienie, palenie tytoniu, alkohol, narkotyki), łożyskowych (niewydolność łożyska, przedwczesne odklejenie, infekcje łożyska), płodowych (wady genetyczne, infekcje wewnątrzmaciczne, wady wrodzone). Diagnostyka opiera się na badaniach ultrasonograficznych, ocenie przepływów krwi w naczyniach płodu i łożyska (Doppler), monitorowaniu dobrostanu płodu (KTG, ocena ruchów, testy biochemiczne). Leczenie zależy od przyczyny i zaawansowania IUGR – obejmuje ścisły nadzór położniczy, leczenie chorób matki, poprawę odżywienia, odpoczynek, a w ciężkich przypadkach wcześniejsze zakończenie ciąży (poród indukowany lub cięcie cesarskie). Po porodzie noworodek wymaga specjalistycznej opieki neonatologicznej, monitorowania wzrostu i rozwoju, suplementacji oraz rehabilitacji. Wczesne wykrycie i leczenie IUGR zwiększa szanse na prawidłowy rozwój dziecka, choć dzieci z IUGR są bardziej narażone na powikłania zdrowotne w dzieciństwie i dorosłości (choroby metaboliczne, nadciśnienie, zaburzenia rozwoju poznawczego).
Strona główna Choroba Wewnątrzmaciczne zahamowanie wzrostu płodu – co to za choroba, objawy, przyczyny i...
