Zapalenie wsierdzia to poważna, potencjalnie śmiertelna infekcja dotycząca wewnętrznej warstwy serca (wsierdzia), najczęściej obejmująca zastawki serca. Przyczyną są bakterie lub, rzadziej, grzyby, które dostają się do krwi i osadzają na uszkodzonej tkance wsierdzia, tworząc tzw. wegetacje. Patogeny do serca mogą przedostać się przez jamę ustną (nieleczona próchnica, zabiegi stomatologiczne), układ moczowy, rany skóry lub źle prowadzone iniekcje. Objawy zapalenia wsierdzia są niespecyficzne, co utrudnia rozpoznanie: gorączka, poty nocne, osłabienie, bóle mięśni i stawów, utrata masy ciała, u niektórych chorych duszność, sinica, zmiany na skórze (plamki Janewaya, guzki Oslera), wybroczyny pod paznokciami. Choroba grozi gwałtownym pogorszeniem stanu zdrowia, niewydolnością serca, zatorami do narządów (mózg, nerki, płuca) lub nawet zgonem. Leczenie polega na długotrwałej antybiotykoterapii (czasem 4–6 tygodni dożylnie), rzadziej zabiegu chirurgicznego (wymiana zastawki, usunięcie wegetacji). W profilaktyce kluczowa jest higiena jamy ustnej, unikanie iniekcji narkotyków oraz kontrola infekcji w organizmie.
