Żółta gorączka to ostra, wirusowa choroba zakaźna przenoszona przez komary (głównie Aedes aegypti), występująca w Afryce Subsaharyjskiej i Ameryce Południowej. Wywołuje ją wirus z rodziny Flaviviridae. Po okresie inkubacji (3–6 dni) pojawiają się objawy grypopodobne: gorączka, dreszcze, bóle mięśni, głowy, nudności, wymioty, osłabienie. U części chorych (ok. 15%) rozwija się ciężka postać z żółtaczką, krwotokami, uszkodzeniem wątroby i nerek, zaburzeniami krzepnięcia, majaczeniem, śpiączką. Śmiertelność w tej grupie sięga 20–60%. Przyczyną choroby jest ukąszenie przez zakażonego komara. Czynniki ryzyka to brak szczepienia, podróże do rejonów endemicznych, praca w lesie, brak środków ochrony przed komarami. Rozpoznanie opiera się na wywiadzie epidemiologicznym, badaniach serologicznych (przeciwciała IgM, PCR), badaniach laboratoryjnych (wzrost bilirubiny, transaminaz, zaburzenia krzepnięcia). Leczenie jest objawowe – nawadnianie, leczenie powikłań, monitorowanie funkcji narządów. Nie istnieje skuteczne leczenie przeciwwirusowe. Kluczowa jest profilaktyka: szczepienie przeciw żółtej gorączce (ważne przy podróżach do krajów endemicznych), ochrona przed ukąszeniami komarów (moskitiery, repelenty, odzież ochronna). Choroba wymaga hospitalizacji i ścisłego nadzoru medycznego w ciężkich przypadkach.
