Zrośnięte palce, czyli syndaktylia, to wada wrodzona polegająca na połączeniu dwóch lub więcej palców dłoni lub stóp. Może występować w różnych postaciach – od zrośnięcia wyłącznie skóry (syndaktylia skórna) po zrośnięcie także kości, ścięgien i naczyń (syndaktylia kostna). Leczenie chirurgiczne jest podstawową metodą terapii, zwłaszcza gdy zrośnięcie utrudnia funkcjonowanie ręki lub stopy, ogranicza ruchomość, powoduje deformacje czy dolegliwości bólowe. Zabieg operacyjny polega na rozdzieleniu zrośniętych palców i odtworzeniu anatomicznych przestrzeni międzypalcowych. W przypadku syndaktylii skórnej chirurg wykonuje precyzyjne cięcia, rozdziela skórę i tkanki miękkie, a następnie przeszczepia płaty skóry (najczęściej pobrane z pachwiny lub przedramienia), by zapobiec powstawaniu blizn przykurczowych i zapewnić prawidłowe gojenie. Przy syndaktylii kostnej konieczne jest dodatkowe rozdzielenie struktur kostnych i rekonstrukcja ścięgien oraz naczyń. Operacje wykonuje się zazwyczaj u dzieci w wieku 1–3 lat, co minimalizuje ryzyko powikłań i pozwala na prawidłowy rozwój ręki lub stopy. Po zabiegu stosuje się opatrunki, czasem gips, a proces rehabilitacji obejmuje ćwiczenia usprawniające ruchomość i zapobiegające przykurczom. W niektórych przypadkach konieczne są zabiegi dodatkowe, np. korekcja blizn, rekonstrukcja czy dalsza plastyka skóry. Współczesna chirurgia pozwala na bardzo dobre efekty estetyczne i funkcjonalne, choć ostateczny wynik zależy od nasilenia wady, anatomii indywidualnych struktur oraz zaangażowania w rehabilitację. Leczenie powinno być prowadzone przez doświadczony zespół chirurgów dziecięcych i rehabilitantów, a decyzję o operacji zawsze poprzedza szczegółowa diagnostyka i ocena ryzyka powikłań.
