Manuel Reuter to kierowca, który przez wiele lat toczył wyścigi nie tylko z rywalami na torze, ale również z brakiem medialnego rozgłosu, który często omijał go na rzecz bardziej wyrazistych postaci. A mimo to zapisał się w historii niemieckiego motorsportu jako jeden z najbardziej konsekwentnych, rzetelnych i lojalnych zawodników. Mistrz DTM, zwycięzca Le Mans, a zarazem człowiek ceniący spokój, opanowanie i perfekcyjne przygotowanie – Reuter nigdy nie dążył do splendoru, lecz do wyników.
Pochodzący z Moguncji zawodnik zaczynał swoją karierę w seriach juniorskich, a już w latach osiemdziesiątych był znany w środowisku jako niezwykle sumienny kierowca testowy. Szybko wszedł do świata wyścigów długodystansowych, gdzie zasłynął z ogromnej odporności psychicznej i bezbłędnej jazdy. W barwach Joest Racing wygrał słynny wyścig dwudziestu czterech godzin Le Mans, co na stałe wpisało go do panteonu niemieckich triumfatorów klasyki.
W serii DTM zasłynął jako zawodnik Opla – marki, która długo nie była postrzegana jako dominująca siła. Reuter swoją jazdą udowodnił, że nawet w nierównych warunkach można walczyć o najwyższe cele. Wygrał mistrzostwo w nowej odsłonie DTM pod koniec lat dziewięćdziesiątych, pokonując faworytów i zapisując się na zawsze jako twarz sukcesu zespołu Opel Team Joest.
Nie był kierowcą showmanem. Jego styl jazdy był wyważony, wręcz matematyczny, ale zarazem elastyczny w adaptacji do zmiennych warunków. Reuter rozumiał samochód jak inżynier, a wyścig jak szachista – każdy ruch był analizowany, każde okrążenie prowadziło do celu.
Po zakończeniu kariery Manuel Reuter zajął się komentowaniem wyścigów i wspieraniem młodych talentów. Występował także jako ekspert techniczny, zyskując uznanie widzów za spokój, merytoryczność i ogromną wiedzę.
Choć jego nazwisko nie świeciło tak jasno jak niektórych kolegów z toru, to dla prawdziwych fanów motorsportu Reuter jest wzorem profesjonalizmu i przykładem, że największe sukcesy osiąga się dzięki systematyczności, a nie tylko charyzmie. W świecie, w którym coraz więcej zależy od rozgłosu, jego historia przypomina, że cicha praca także może prowadzić do wielkości.
