Masataka Yanagida to nazwisko doskonale znane każdemu, kto śledził japońskie wyścigi samochodowe w pierwszych dwóch dekadach nowego tysiąclecia. Syn słynnego Haruhito Yanagidy, był niemal skazany na motorsport od urodzenia, ale zamiast polegać na nazwisku ojca, wypracował własną drogę, pełną sukcesów, technicznej biegłości i profesjonalizmu.
Już jako młody chłopak Masataka związał się ze światem wyścigów, rozpoczynając od kartingu, a następnie przechodząc przez kolejne szczeble kariery, od Formuły Trzy aż po Super GT i międzynarodowe wyścigi długodystansowe. Wyróżniał się nie tylko naturalnym talentem, ale też rzadko spotykaną dyscypliną. Jego podejście do treningów, analizy danych i współpracy z zespołem stawiało go w czołówce najbardziej profesjonalnych kierowców w Japonii.
Największe sukcesy odnosił w serii Super GT, gdzie z czasem stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych zawodników klasy GT300, a później także GT500. Wielokrotnie stawał na podium, a jego umiejętność oszczędzania opon, zarządzania tempem i pracy w duecie z partnerem zespołowym czyniła go wyjątkowo cennym ogniwem każdej ekipy. Niezależnie od warunków pogodowych czy charakterystyki toru, potrafił utrzymać równy, wysoki poziom jazdy.
Jego styl był elegancki, pozbawiony ostentacji, ale skuteczny. Masataka nie był kierowcą, który ryzykował dla jednego spektakularnego manewru. Zamiast tego wybierał taktykę opartą na chłodnej analizie, co czyniło go niezwykle trudnym przeciwnikiem, zwłaszcza w wyścigach długodystansowych. W pewnym momencie jego kariera zaczęła nabierać również międzynarodowego wymiaru – startował w serii World Endurance Championship, a nawet w legendarnym wyścigu w Le Mans.
W świadomości fanów Masataka Yanagida pozostaje wzorem kierowcy, który potrafił łączyć pasję z odpowiedzialnością. Nie szukał sławy ani medialnego rozgłosu, ale jego nazwisko do dziś budzi szacunek. Jest uważany za przedstawiciela nowoczesnej szkoły japońskiego motorsportu, która łączy tradycję z technologią i globalnym podejściem do rywalizacji. Dla wielu młodych zawodników jest przykładem, że kariera kierowcy to nie tylko walka o tytuły, ale także ciągła praca nad sobą i zespołem.
