W świecie tuningu istnieją projekty, które wzbudzają podziw i inspirują kolejne pokolenia pasjonatów. Są jednak również takie, które dzielą środowisko na dwa obozy – zwolenników nietuzinkowych pomysłów i zagorzałych przeciwników eksperymentów wychodzących poza przyjęte normy estetyczne czy techniczne. Kontrowersyjne auta tuningowe to zjawisko nieodłączne dla każdej sceny motoryzacyjnej. Czasem są efektem ekstremalnych pomysłów, innym razem próbą pokazania indywidualności bez oglądania się na opinie innych. Jedno jest pewne – takich samochodów nie da się przeoczyć.
Jednym z najbardziej charakterystycznych przykładów kontrowersyjnego tuningu są auta w stylu rat look. To pojazdy, które wyglądają na zaniedbane, zardzewiałe i wyciągnięte spod płotu, ale w rzeczywistości są w pełni sprawne technicznie i często wyposażone w nowoczesne komponenty mechaniczne. Styl ten opiera się na świadomej degradacji estetyki – zardzewiałe maski, odklejone emblematy, butelki po napojach jako zbiorniczki wyrównawcze czy wnętrza pełne przypadkowych dekoracji. Dla jednych to sztuka i manifestacja kreatywności, dla innych – profanacja motoryzacji.
Na drugim biegunie znajdują się tzw. show cary, które poprzez swój przerysowany wygląd, ekstremalne zawieszenie, dziesiątki ekranów, głośników i jaskrawe kolory często wywołują mieszane uczucia. Wielopoziomowe audio, pełne roll cage, neony, klapy otwierane na siłownikach i elementy wystające poza obrys nadwozia są znakiem rozpoznawczym tego typu projektów. Samochody te rzadko poruszają się po drogach – częściej stanowią atrakcję na zlotach. Ich przesycenie formą sprawia jednak, że część społeczności uznaje je za przerost formy nad treścią.
Nie można pominąć również tzw. „stance’ów ekstremalnych”, czyli pojazdów z absurdalnym camberem kół, obniżeniem tak głębokim, że auto ledwie przejeżdża przez próg, i felgami wystającymi poza nadkole. Dla wielu to kwintesencja nowoczesnego tuningu i wolności twórczej, dla innych – niebezpieczne, niepraktyczne i szkodliwe dla pojazdu ingerencje. Te auta często poruszają się powoli, z przeraźliwym zgrzytem dolnych elementów zawieszenia o asfalt. Mimo to zdobywają uznanie za bezkompromisowy wygląd i dopracowane detale.
W kręgu kontrowersji znajdują się także auta klasy premium przerabiane na style dalekie od ich pierwotnego przeznaczenia. Mercedesy w stylu japońskiego bosozoku, Rolls-Royce’y z chromowanymi głośnikami na dachu czy Ferrari z okleiną w lamparcie cętki potrafią wywołać oburzenie wśród purystów motoryzacyjnych. Tego typu projekty często powstają z potrzeby zwrócenia na siebie uwagi lub jako forma ironicznego komentarza wobec świata motoryzacji zdominowanego przez poprawność i prestiż.
Wielu kontrowersyjnych modyfikacji dokonują także właściciele samochodów uznawanych za nietuningowalne. Małe, miejskie hatchbacki, budżetowe sedany, a nawet samochody dostawcze zyskują felgi wielkości patelni, spoilery jak z samolotu i lakier pokryty brokatem. Te auta często stają się internetowymi memami, ale jednocześnie pokazują, że pasja nie zna granic – niezależnie od modelu czy ceny pojazdu.
Co ciekawe, kontrowersyjność w tuningu nie zawsze wynika z przesady. Czasem wystarczy nietypowy kolor karoserii, odważna grafika lub decyzja o pozostawieniu zderzaków w surowym plastiku, by wywołać lawinę dyskusji. To pokazuje, że tuning to nie tylko technika i estetyka, ale przede wszystkim forma wyrażania siebie. A jak każda forma ekspresji – nie zawsze musi się wszystkim podobać.
Kontrowersyjne auta tuningowe pełnią w motoryzacyjnym świecie ważną funkcję. Przesuwają granice, inspirują, prowokują do myślenia i pokazują, że nie ma jednej drogi w modyfikowaniu samochodów. Choć nie zawsze są zrozumiane, to właśnie one tworzą koloryt sceny i przypominają, że tuning to przede wszystkim pasja, kreatywność i odwaga bycia innym.
