Nick Heidfeld to postać, której imię dla wielu fanów Formuły Jeden oznacza rzetelność, inteligencję i nieustanne niedoszacowanie. Urodzony w zachodnich Niemczech pod koniec lat siedemdziesiątych, od najmłodszych lat wykazywał wyjątkowe zdolności wyścigowe. Po zdobyciu mistrzostwa w niemieckiej Formule Trzy, szybko trafił pod skrzydła McLarena, gdzie stał się obiecującym juniorem w ich programie rozwojowym.
Debiutował w Formule Jeden w barwach Prost Grand Prix, ale dopiero po przejściu do Saubera jego talent mógł się bardziej ujawnić. Przez lata jeździł dla takich zespołów jak Jordan, Williams, BMW Sauber i Renault, zawsze prezentując wysoki poziom. Choć nigdy nie wygrał wyścigu Grand Prix, aż dwunastokrotnie stawał na podium. Był jednym z najbardziej regularnych kierowców swojej epoki i często oceniano go jako najlepszego zawodnika, który nigdy nie sięgnął po zwycięstwo.
Heidfeld wyróżniał się precyzją jazdy i techniczną wiedzą, co czyniło go cenionym testerem i rozwijającym kierowcą. W czasach, gdy BMW tworzyło swój zespół fabryczny, jego rola była kluczowa w dopracowywaniu bolidu. Po odejściu z Formuły Jeden nie zniknął – brał udział w seriach długodystansowych oraz w nowo powstałej Formule E, gdzie jako zawodnik zespołu Mahindra i Venturi odnosił solidne wyniki.
Nick Heidfeld nie był głośną gwiazdą, lecz fundamentem, na którym wiele zespołów budowało swoją strategię. Choć nie zdobył tytułu, jego profesjonalizm i wytrwałość uczyniły go jedną z najbardziej szanowanych postaci nowoczesnej Formuły Jeden.
