Trzecia generacja Renault Scénica zadebiutowała na rynku jako dojrzały reprezentant klasy kompaktowych minivanów, wyraźnie zrywając z wizerunkiem auta budżetowego. Nowoczesna stylistyka, lepsze materiały wykończeniowe i szersza gama wyposażenia sprawiły, że model ten był realną alternatywą dla bardziej prestiżowych konkurentów. Renault oferowało ten model w dwóch wariantach nadwozia – klasycznym pięciomiejscowym Scénicu oraz powiększonym siedmiomiejscowym Grand Scénicu. Choć konstrukcyjnie oba pojazdy są zbliżone, ich wersje silnikowe, poziomy wyposażenia i charakter użytkowy nieco się różnią, a każda z konfiguracji ma swoje mocne i słabsze strony, które warto znać przed zakupem.
Wersja pięciomiejscowa, czyli klasyczny Scénic, była kierowana głównie do rodzin z jednym lub dwójką dzieci oraz osób szukających przestronnego, ale nadal dość zwinnego auta miejskiego. Zaletą tej wersji jest kompaktowy rozmiar, który ułatwia parkowanie, niższa masa własna i nieco bardziej dynamiczne prowadzenie. Wnętrze oferuje bardzo dobre warunki podróży dla czterech dorosłych osób, a bagażnik – mimo mniejszych rozmiarów niż w Grandzie – nadal mieści solidne ilości bagażu. Typowe wady to ograniczona możliwość przewozu większej liczby pasażerów oraz mniej miejsca na długie przedmioty, co może być odczuwalne przy wakacyjnych wyjazdach czy przeprowadzkach. Komfort jazdy pozostaje na bardzo dobrym poziomie, choć w bazowych wersjach wyposażeniowych wyciszenie nie dorównuje wyższym odmianom.
Grand Scénic to propozycja dla większych rodzin i osób potrzebujących bardziej wszechstronnego samochodu. Dzięki dłuższemu rozstawowi osi i trzeciemu rzędowi siedzeń, oferuje możliwość przewozu siedmiu osób, choć trzeba zaznaczyć, że dwa tylne fotele są przeznaczone raczej dla dzieci lub na krótkie trasy. W standardowej konfiguracji z pięcioma fotelami przestrzeń bagażowa imponuje – można tu zmieścić wózki dziecięce, walizki lub sprzęt sportowy bez większego problemu. Wersja ta jest jednak cięższa, mniej dynamiczna i odczuwalnie bardziej paliwożerna, zwłaszcza z mocniejszymi silnikami benzynowymi. W ciasnych miastach Grand Scénic potrafi być trudniejszy w manewrowaniu, co częściowo rekompensuje obecność czujników i kamer parkowania w wyższych wersjach.
Jeśli chodzi o paletę silników, Renault oferowało bardzo szeroką gamę – od oszczędnych jednostek benzynowych 1.6, przez nowoczesne turbodoładowane wersje 1.2 TCe, aż po diesle 1.5 i 1.6 dCi. Wersje benzynowe wolnossące uchodzą za trwałe, ale przeciętne pod względem osiągów i elastyczności. Z kolei jednostka 1.2 TCe zapewniała lepszą dynamikę, ale cierpiała na typowe dla małych turbodoładowanych silników problemy z poborem oleju i delikatną głowicą, szczególnie w egzemplarzach nieodpowiednio serwisowanych. Silniki diesla 1.5 dCi, choć cieszą się dobrą opinią pod względem spalania, wymagają uwagi przy dużych przebiegach – wtryski, turbosprężarka i filtr cząstek stałych mogą generować wysokie koszty naprawy. Diesel 1.6 dCi jest bardziej nowoczesny i dynamiczny, ale również bardziej wymagający w eksploatacji.
Wersje wyposażeniowe to jedna z mocniejszych stron tego modelu. Nawet bazowe wersje oferują już komplet systemów bezpieczeństwa, klimatyzację, elektryczne szyby i tempomat. W wyższych wersjach pojawiają się panoramiczne dachy, duże kolorowe ekrany, nawigacja, a nawet aktywne systemy wspomagania jazdy. Wnętrze zostało zaprojektowane z dużym naciskiem na ergonomię – schowki, półki, przesuwane fotele i regulowane podłogi to cechy, które realnie poprawiają komfort codziennego użytkowania. Niestety, jakość niektórych plastików – zwłaszcza w dolnych partiach kokpitu – pozostawia nieco do życzenia, podobnie jak trwałość tapicerki w intensywnie użytkowanych egzemplarzach flotowych.
W codziennej eksploatacji największe problemy sprawiają elektronika pokładowa, czujniki ciśnienia w oponach, układ wspomagania kierownicy i elementy elektryczne odpowiedzialne za komfort – takie jak podnośniki szyb czy karta hands-free. Niektóre egzemplarze cierpią na trudne do zlokalizowania usterki związane z systemem start-stop i kluczykiem elektronicznym. Dobrze utrzymane egzemplarze nie powinny sprawiać większych kłopotów mechanicznych, ale kluczowe jest przestrzeganie interwałów wymiany oleju i regularne serwisowanie osprzętu silnika, zwłaszcza w jednostkach z turbodoładowaniem i DPF-em.
Renault Scénic III, niezależnie od wersji nadwoziowej i silnikowej, to bardzo praktyczne auto rodzinne, które łączy przestronność z przyzwoitymi kosztami zakupu i eksploatacji. Wersja pięciomiejscowa będzie lepszym wyborem dla osób poruszających się głównie po mieście, natomiast Grand Scénic docenią ci, którzy regularnie podróżują z kompletem pasażerów i dużym bagażem. W obu przypadkach kluczem do bezproblemowego użytkowania pozostaje dobry stan techniczny, udokumentowany serwis i unikanie wersji z zaniedbaną elektroniką lub przeszłością flotową.
