Sébastien Bourdais urodził się w Le Mans, mieście będącym synonimem wyścigów długodystansowych, co niemal przesądziło o jego drodze życiowej. Przyszły czterokrotny mistrz serii Champ Car od wczesnych lat wykazywał ogromny talent do szybkiej jazdy i strategicznego myślenia. W przeciwieństwie do wielu rówieśników nie rzucał się w oczy ekstrawaganckim stylem życia ani kontrowersjami – jego znakiem rozpoznawczym była konsekwencja, chłodna kalkulacja i umiejętność adaptacji.
Karierę rozpoczął we Francji, zdobywając doświadczenie w Formule Renault i Formule trzy tysiące. W dwa tysiące drugim roku sięgnął po mistrzostwo tej serii, co otworzyło mu drzwi do międzynarodowej kariery. Zamiast jednak kontynuować drogę w kierunku Formuły Jeden, jak wielu jego konkurentów, Bourdais postawił na Amerykę i serię Champ Car. Była to decyzja, która zdefiniowała jego życie zawodowe i uczyniła go jednym z najbardziej utytułowanych kierowców w historii tej dyscypliny.
Od dwa tysiące trzeciego roku zaczął starty w barwach zespołu Newman-Haas. Już pierwszy sezon przyniósł zwycięstwo i podium w klasyfikacji generalnej, ale prawdziwa dominacja rozpoczęła się rok później. Od dwa tysiące czwartego do dwa tysiące siódmego roku Bourdais zdobywał tytuł za tytułem, tworząc erę absolutnej dominacji w Champ Car. Jego styl jazdy był niesamowicie skuteczny – perfekcyjne okrążenia kwalifikacyjne, bezbłędna jazda w wyścigach i wyrafinowane zarządzanie tempem sprawiły, że stał się niepokonany.
Mimo wielkich sukcesów za oceanem, Bourdais spróbował sił w Formule Jeden, dołączając do zespołu Toro Rosso. Tam jednak, w zderzeniu z inną polityką, kulturą pracy i ogromną konkurencją, nie zdołał powtórzyć sukcesów z Ameryki. Po dwóch sezonach wrócił do wyścigów, w których czuł się najlepiej – do serii endurance i wyścigów w USA. W Le Mans, Daytonie i Sebringu pokazywał, że jego talent nie zna granic.
Poza torem Bourdais jest postrzegany jako człowiek skromny, precyzyjny i oddany. Nigdy nie szukał mediów ani światła reflektorów, skupiając się na pracy. Dla młodych kierowców stał się wzorem tego, że droga do sukcesu nie zawsze musi prowadzić przez Formułę Jeden. Jego dziedzictwo to nie tylko rekordy, ale także filozofia ścigania, oparta na rzemiośle, konsekwencji i inteligencji. To dzięki temu w oczach fanów pozostaje jednym z najwybitniejszych kierowców wyścigowych początku dwudziestego pierwszego wieku.
