Silnik 2.0 16V CDT/CDTI 115–131KM – Opel Astra H, Vectra C, Zafira B – dane techniczne, opinie, wady i zalety

Silnik 2.0 16V CDT/CDTI o mocy od 115 do 131KM to jedna z bardziej rozpoznawalnych jednostek wysokoprężnych w gamie Opla sprzed ery downsizingu, dostępna m.in. w modelach Astra H, Vectra C oraz Zafira B. Jest to czterocylindrowy, szesnastozaworowy diesel z bezpośrednim wtryskiem common rail, turbosprężarką o zmiennej geometrii łopatek (VGT), intercoolerem i napędem rozrządu na pasku. Wersje tej serii powstały z udziałem włoskiego Fiata i należą do rodziny Ecotec/Multijet, znanej także z Fiata Cromy i Alfy Romeo. Podstawowe parametry to: pojemność 1910 cm³, moc 115, 120 lub 131 KM i moment obrotowy od 280 do 320 Nm zależnie od wersji. Motor ten charakteryzuje się dużą elastycznością już od 1500 obr/min oraz dobrą dynamiką – przyspieszenie Opla Astry do 100 km/h trwa około 10,5-11,5 s, a typowe spalanie w cyklu mieszanym to 5,5–7 litrów na 100 km. Zalety tej jednostki wymieniają użytkownicy na forach: trwałość głównych podzespołów, odporność na kiepskie paliwo, niskie koszty eksploatacji, dostępność tanich zamienników oraz ugruntowana baza serwisowa. Plus za niezłą kulturę pracy na średnich obrotach i przewidywalny koszt napraw standardowych (rozrząd, sprzęgło, turbo). Wady silnika to typowe dla tej epoki: wycieki oleju z obudowy rozrządu i pod pokrywą zaworową, podatność układu EGR na zapychanie (zwłaszcza przy miejskiej eksploatacji), stosunkowo kosztowne naprawy wtryskiwaczy (Bosch) i turbosprężarki. Problemy pogłębia zaniedbywanie wymiany oleju oraz tankowanie gorszej jakości paliwa – prowadzi to do awarii wtrysków i turbo. Użytkownicy zgłaszają również sporadyczne awarie pompy wielofunkcyjnej (zintegrowane pompowtryskiwacze), wycieki płynu chłodzącego ze złączki EGR i słabo uszczelnioną misę olejową. Przy większych przebiegach zauważalne stają się zużycia paska rozrządu (zaleca się wymianę co 120-150 tys. km), a także przypadkowe przegrzewanie się pod dużym obciążeniem (szczególnie w Zafirze). Opinie są zróżnicowane – wielu użytkowników jeździ tymi silnikami powyżej 300–350 tys. km bez generalnej naprawy, docenia niskie spalanie i odporność na codzienny trud, inni wskazują na powtarzające się awarie EGR, wycieki i konieczność regularnego serwisowania turbosprężarki. Silnik 2.0 CDTI CDT należy do najtrwalszych konstrukcji Opla z początku XXI wieku – to bezpieczny wybór jako auto rodzinne, firmowe lub na trasy, pod warunkiem rozsądnej eksploatacji i regularnych przeglądów.