Silnik 2.0 Duratorq TDDI to klasyczna, pierwsza „nowoczesna” wysokoprężna konstrukcja Forda dostępna na rynku od końca lat 90. do ok. 2005 r., występująca w modelach Focus, Transit Connect, C-Max, Fiesta (zwłaszcza w wersjach użytkowych i większych hatchbackach). To prosty czterocylindrowy diesel z bezpośrednim wtryskiem (wtrysk Denso lub Bosch), pośrednią turbosprężarką i głowicą ośmiozaworową. Generuje moc 90–115 KM oraz moment obrotowy rzędu 200–250 Nm w średnim zakresie obrotów. Największa zaleta TDDI to trwałość – silnik, pozbawiony skomplikowanego common raila, uznawany jest przez mechaników i kierowców za „niezniszczalny” – auta z tym dieslem osiągają 400–500 tys. km bez remontu generalnego. Spalanie jest na poziomie 5,5–7 l/100 km zależnie od masy i stylu jazdy. TDDI odwdzięcza się bardzo tanimi przeglądami i praktycznie nie sprawia kłopotów z elektroniką. Wadą jest przestarzała kultura pracy – głośność, spore wibracje, powolne nagrzewanie się zimą i wyczuwalna przepaść w elastyczności względem młodszych TDCi. Typowe awarie to: wycieki spod miski olejowej i pokrywy zaworów, kłopoty z przepływomierzem, sporadyczne awarie turbosprężarki (najczęściej od zaniedbań serwisowych), niedoczynności EGR oraz czasem usterki pompy wtryskowej Denso. Trudniejszy rozruch zimą i dymienie na niebiesko to typowe cechy zużytego egzemplarza. Niemniej dla szukających taniego, odpornego i dobrze znoszącego lata harówki diesla – TDDI pozostaje polecaną opcją na rynku wtórnym, do aut użytkowych i starszych osobowych Fordów.
Strona główna Silniki – opinie, awarie, wady i zalety Silnik 2.0 Duratorq TDDI – Ford – modele: Focus, Transit Connect, C‑Max, Fiesta...
