Silnik M47D20 to bazowa jednostka wysokoprężna BMW okresu 1998–2005, stosowana w E46, E90, X3 oraz „piątce” E60. Czterocylindrowy układ R4, 16-zaworowa głowica, turbo i pierwsza generacja common rail sprawiają, że jednostka uchodzi za „pancerną” – w większości przypadków auta pokonują ponad 400 tys. km bez poważnych napraw. Wersje 116–136 KM zapewniają świetną elastyczność już od niskich obrotów, a moment 260–300 Nm jest możliwy przy bardzo niskich obrotach (od 1750 rpm). Kluczowe zalety: bardzo niskie realne spalanie (średnio 5,1–6,0 l/100 km), prostota konstrukcji względem nowszych diesli, niska awaryjność turbo oraz tania regeneracja typowych podzespołów osprzętu. Użytkownicy doceniają bardzo prosty dostęp do rozrządu i niskie ceny podstawowych części, a mechanicy chwalą za łatwość regeneracji i wymiany rozrządu. Wady? Najczęściej: wycieki oleju spod pokrywy zaworów, regularne awarie przepływomierza i czujnika wału korbowego, powolne nagrzewanie zimą, drgania na biegu jałowym po większych przebiegach i kultura pracy daleka od nowszych wersji. Przy dużych przebiegach spotykany jest luz na łańcuchu rozrządu i sporadyczne awarie pompy wtryskowej. Silnik nie toleruje bardzo złej jakości paliwa (kłopoty z wtryskiwaczami przy „lewym” oleju napędowym), a eksploatacja w cyklu miejskim bez regularnego wypalania DPF bywa ryzykowna (jeśli jest obecny). Ogólnie – dla świadomego użytkownika, szukającego pewnego i ekonomicznego źródła napędu, M47D20 jest jednym z najlepszych wyborów BMW z początku XXI wieku – trwały, tani i prosty w obsłudze.
Strona główna Silniki – opinie, awarie, wady i zalety Silnik 2.0 R4 D 16V 116–136 KM M47D20 – BMW – modele: E46, E90,...
