Fundamentem dla rodziny silników 2.0 TDCi Ford była konstrukcja DW10, bazująca na wspólnym projekcie PSA/Ford. Motor czterocylindrowy, 16-zaworowy, początkowo oferował moc od 115 do 140 KM w modelach Mondeo Mk3, Galaxy, S-Max, Transit. Posiada turbosprężarkę o stałej lub zmiennej geometrii (w nowszych wersjach), common rail drugiej generacji oraz filtr cząstek stałych DPF (od Euro 4). Główne zalety DW10 to bardzo dobra elastyczność na trasie, niska awaryjność głównych mechanizmów, tani serwis i dostępność zamienników na rynku części. Spalanie w rzeczywistych warunkach wynosi 5,7–7,1 l/100 km. Opinie użytkowników wskazują na legendarną trwałość silnika – przy wymianach oleju co 12–15 tys. km nie ma problemu z przebiegiem ponad 350 tys. km bez remontu. Podsumowanie plusów: stosunkowo tania obsługa, prosta konstrukcja układu rozrządu (pasek do 180 tys. km), bezproblemowa regeneracja turbo i wtryskiwaczy. Wady – awarie zaworu EGR, problemy z czujnikami ciśnienia doładowania i typowa podatność DPF na jazdę wyłącznie miejską. W starszych modelach spotkać można wycieki pod pokrywą zaworową, nieszczelności układu chłodzenia, a przy przebiegach ponad 250 tys. km także zużycie dwumasy i wymianę uszczelek głowicy. Mechanicy polecają regularną kontrolę DPF i unikanie olejów niskiej jakości. Jest to silnik ceniony za proporcję trwałości, ekonomii i kosztów serwisu – dobry wybór także na rynku wtórnym.
Strona główna Silniki – opinie, awarie, wady i zalety Silnik 2.0 TDCi 16V DW10 – Ford – modele: Mondeo, S‑Max, Galaxy, Transit...
