Silnik 2.0 TDI 16V PD 136KM EA188 zadebiutował w 2003 roku, stanowiąc próbę połączenia dobrych osiągów z relatywnie prostą techniką pompowtryskiwaczy („PD” – Pumpe Düse) stosowanych przez VAG. Jednostka trafiała do Audi A4 B7, Skody Superb, VW Touran i innych modeli. Czterocylindrowy, 16-zaworowy motor, turbo VTG, intercooler i wytrzymały żeliwny blok – generuje 136 KM oraz 320 Nm przy 1750–2500 obr./min. Główne atuty tej wersji: bardzo solidna konstrukcja (rozrząd na pasku, brak DPF w starszych egzemplarzach, prosta elektroniczna sterowalność), dość niskie spalanie (5,7–6,9 l/100 km), dostępność zamienników i prosta obsługa warsztatowa. Użytkownicy chwalą wytrzymałość na gorszej jakości paliwo, niskie koszty podstawowych napraw, trwałe sprzęgła i turbo, a także dobrą elastyczność silnika w trasie oraz długowieczność (egzemplarze z przebiegiem ponad 400 tys. km nie są rzadkością). Wadą tej jednostki jest dość wysoka awaryjność głowic (pęknięcia, uszczelki pod głowicą), turbiny (wycieki oleju), awarie EGR i wycierających się wałków rozrządu (szczególnie w wersjach 140 KM i wyżej). Usterki pompowtryskiwaczy zdarzają się przy złej jakości paliwie lub bardzo wysokich przebiegach. Samochody użytkowane w krótkich odcinkach miewają też trudności z zimnym rozruchem i charakterystyczne „kopcenie” przy przestoju. Mechanicy ostrzegają przed zaniedbaniami w wymianie oleju (co max 10–12 tys. km) i stosowaniem tanich filtrów – to klucz do długowieczności. Generalnie, to jednostka polecana miłośnikom „starej szkoły” diesli VAG, odpornym na typowe bolączki osprzętu i preferującym tańszą, przewidywalną eksploatację na długie trasy.
Strona główna Silniki – opinie, awarie, wady i zalety Silnik 2.0 TDI 16V PD 136KM EA188 – Audi A4 B7, Skoda...
