Silnik 2.2 TDCi 16V 150–152 KM DW12 – Ford – modele: Mondeo, Galaxy, S‑Max, Transit – dane techniczne, opinie, wady i zalety

Silnik 2.2 TDCi 16V 150–152 KM DW12(pochodzenia PSA/Ford) to zaawansowana jednostka wysokoprężna dostępna w większych modelach Forda: Mondeo, Galaxy, S-Max oraz Transit. Czterocylindrowy, 16-zaworowy diesel z systemem common rail, wykorzystuje turbosprężarkę o zmiennej geometrii, napęd rozrządu na pasku, dwumasowe koło zamachowe i wtryskiwacze Siemens/Bosch nowej generacji. Motor rozwija 150–152 KM (przy 3500 obr/min) i aż 370 Nm momentu dostępnego od 1750 obr/min, co pozwala na bardzo dynamiczne przyspieszanie nawet mocno załadowanego vana. Największymi zaletami są bardzo dobra elastyczność (ważne przy wyprzedzaniu i pełnym załadunku), cicha i aksamitna praca, odporność na duże obciążenia i bardzo korzystne realne spalanie (6,1–7,8 l/100 km). Mechanicy chwalą trwałość rozrządu i głównych mechanizmów, łatwość serwisu oraz szeroką dostępność zamienników. Najczęstsze wady to: wyraźna podatność na zapychanie filtrów DPF przy użytkowaniu miejskim (konieczne regularne wypalanie), zużycie i awarie zaworu EGR oraz incydentalne przypadki wypalenia uszczelek pod głowicą po dużych przebiegach. Użytkownicy ostrzegają także przed typowymi dla wysokoprężnych Fordów wyciekami z przewodów intercoolera, wyciekiem oleju z pokrywy zaworowej i przypadkowym uszkodzeniem dwumasy przy agresywnej jeździe. Przy przebiegach powyżej 200–250 tys. km awaryjność turbo i wtrysków wzrasta, a zaniedbany serwis szybko winduje koszty napraw. Niemniej jednak motor DW12 uznawany jest przez użytkowników i mechaników za trwały, ekonomiczny napęd na długie dystanse, świetny dla rodzin i flot, a przy prawidłowej eksploatacji pozwala na realne przebiegi dziś unikatowe – 350–400 tys. km bez kapitalnych wydatków.