Silnik 2.4 10V JTD w odmianach 130–136 KM był bazową wersją pięciocylindrowego diesla w modelach Brava, Lybra, Stilo, a później również Alfie 159. Jednostka charakteryzowała się bezbłędną kulturą pracy, żwawym przyspieszeniem i ponadprzeciętną trwałością głównej mechaniki. Boschowski wtrysk common rail pozwalał na precyzyjne dawkowanie paliwa, a stałogeometryczna turbina (w słabszych wersjach) gwarantowała brak typowej „turbo-dziury”. Najważniejsze zalety tego silnika to legendarnie długowieczna mechanika – przecierające 400 tys. km bez remontu nie były wyjątkiem – oraz bardzo dobre spalanie (średnie 6,5–7,2 l/100 km). Użytkownicy podkreślają aksamitny dźwięk, dobre wyważenie (pomimo długości jednostki) i wytrzymałość na trudne warunki eksploatacyjne. Wady dotyczą przede wszystkim typowych dla epoki przypadłości: wycieków oleju z pokrywy zaworów, sporadycznych uszkodzeń pompy wysokiego ciśnienia, nieszczelności przewodów turbo oraz naturalnego zużycia świec żarowych. Wersje wyposażone w DPF bywają problematyczne w mieście (długie dojścia do temperatury wypalania), a turbo po 200–250 tys. km może wymagać pierwszej regeneracji. Mechanicy alarmują o regularne sprawdzanie pasków rozrządu (wymiana max co 80–100 tys. km), ponieważ zerwanie może prowadzić do poważnych zniszczeń zaworów. Wadą, na którą narzekają właściciele, jest dość wysoki koszt oryginalnych części i konieczność fachowego serwisu przy remontach głównych. Mimo to silnik 2.4 JTD 130–136 KM pozostaje jedną z najciekawszych propozycji w gamie Fiata/Lancii/Alfy dla osób szukających wytrzymałego, dynamicznego diesla o unikalnym charakterze dźwięku i bardzo dobrym stosunku cena/przebieg.
Strona główna Silniki – opinie, awarie, wady i zalety Silnik 2.4 10V JTD 130–136 KM – Fiat/Lancia/Alfa – modele: Brava, Lybra, Stilo, 159...
