Skoda Fabia przez trzy pierwsze generacje była dostępna z bardzo szeroką gamą silników wysokoprężnych – od starych i prostych jednostek bez elektroniki, po nowoczesne, oszczędne diesle z bezpośrednim wtryskiem common rail i filtrem cząstek stałych. Różnice między poszczególnymi konstrukcjami są ogromne, dlatego wybierając Fabię z dieslem, warto wiedzieć, które jednostki uchodzą za niezawodne, a które lepiej omijać, zwłaszcza jeśli nie dysponujemy pełną historią serwisową auta. Poniżej przegląd najważniejszych silników diesla montowanych w Fabii i ich rzeczywistej trwałości według użytkowników i warsztatów.
Najtrwalszym dieslem w historii Skody Fabii jest 1.9 SDI. To wolnossąca jednostka o prostocie budowy, jakiej dziś już się nie spotyka – brak turbosprężarki, pośredni wtrysk paliwa, minimalna ilość elektroniki. Silnik ten nie oferuje praktycznie żadnej dynamiki, ale w zamian odwdzięcza się niskim spalaniem, odpornością na paliwo niskiej jakości i wyjątkową trwałością. Znany jest z przebiegów rzędu czterystu–pięciuset tysięcy kilometrów bez kapitalnego remontu. Wadą może być głośna praca i zupełnie przeciętne osiągi, ale jako wół roboczy do jazdy miejskiej i podmiejskiej – niezastąpiony.
Drugim godnym polecenia dieslem jest 1.9 TDI z pompowtryskiwaczami, występujący w kilku wariantach mocy – od siedemdziesięciu pięciu do stu trzydziestu koni mechanicznych. To silnik kultowy – bardzo dynamiczny, oszczędny i mechanicznie trwały. Jeśli był regularnie serwisowany, potrafi działać bez większych problemów przez setki tysięcy kilometrów. Trzeba jednak pamiętać o jego wrażliwości na jakość oleju, ryzyku awarii turbosprężarki przy zaniedbaniach i konieczności okresowej regeneracji pompowtryskiwaczy. W autach z dużym przebiegiem i niepewną historią, koszty napraw mogą być odczuwalne, ale generalnie to jedna z najlepszych jednostek wysokoprężnych w historii Fabii.
Mniej znany, ale również bardzo trwały, jest 1.4 TDI trzycylindrowy. To silnik prostszy niż 1.9 TDI, ale także z turbosprężarką i z czasem – w nowszych wersjach – z filtrem DPF. Starsze warianty bez filtra i z mechanicznym wtryskiem są znane z niskiego spalania, niezłej dynamiki i niezawodności. Silnik ten jednak pracuje dość głośno i szorstko, a jego kultura pracy nie każdemu odpowiada. W nowszych wersjach common rail trzeba uważać na wtryskiwacze, ale ogólnie jest to solidna, ekonomiczna jednostka do codziennej jazdy.
Problem pojawił się wraz z wprowadzeniem nowoczesnych silników 1.6 TDI oraz 1.2 TDI z common rail – szczególnie tych z pierwszych lat produkcji. 1.6 TDI bywa awaryjny, jeśli nie jeździ się nim regularnie na dłuższych dystansach – filtr DPF zapycha się szybko, a zawór EGR potrafi powodować uciążliwe problemy z mocą i nierówną pracą. Wtryskiwacze mogą być kosztowne w regeneracji, a elektronika sterująca tym silnikiem bywa kapryśna. To jednostka, która dobrze sprawdza się przy trasach, ale w mieście potrafi szybko się „zmęczyć”. W starszych egzemplarzach zdarzają się też problemy z turbosprężarką i wyciekami oleju z okolic intercoolera.
Najmniej polecaną jednostką jest 1.2 TDI, stosowana w niektórych wersjach Fabii II w celach maksymalnego obniżenia spalania. Choć imponuje niskim zużyciem paliwa, jest bardzo słaba dynamicznie, a do tego podatna na problemy z układem wtryskowym, DPF-em i turbosprężarką. Przy dużym przebiegu i eksploatacji miejskiej usterki potrafią się nawarstwiać i generować wysokie koszty, nieproporcjonalne do wartości samego auta.
Podsumowując – najlepsze i najbardziej niezawodne diesle w Skodzie Fabii to 1.9 SDI, 1.9 TDI oraz 1.4 TDI (zwłaszcza starsze wersje bez DPF-u). To jednostki, które przy odpowiednim serwisie potrafią przejechać setki tysięcy kilometrów. Wersje 1.6 TDI i 1.2 TDI, choć nowocześniejsze, są bardziej wymagające w serwisie, kosztowne przy awariach i znacznie mniej odporne na jazdę miejską. Wybierając diesla do Fabii, zdecydowanie warto postawić na sprawdzone konstrukcje i unikać egzemplarzy z nieznaną historią serwisową, zwłaszcza jeśli są już wyposażone w DPF i wrażliwe układy elektroniczne.
