Skoda Fabia od początku swojego istnienia oferowała bardzo szeroką gamę jednostek napędowych – zarówno benzynowych, jak i wysokoprężnych. Przez cztery generacje modelu przewinęły się dziesiątki wariantów silników, od prostych i trwałych wolnossących jednostek benzynowych po nowoczesne diesle i silniki z turbodoładowaniem. Każdy z nich miał swoich zwolenników i krytyków. Wybór odpowiedniego silnika w Fabii nie jest więc prostym zadaniem – wszystko zależy od stylu jazdy, rodzaju tras, planowanego przebiegu i oczekiwań wobec kosztów serwisu. Poniżej porównanie kluczowych cech wersji benzynowych i wysokoprężnych, które pojawiały się w Fabii przez lata.
Silniki benzynowe w Fabii to przede wszystkim jednostki 1.0, 1.2, 1.4, 1.6 oraz 1.5 – w wersjach zarówno wolnossących, jak i z turbodoładowaniem. W starszych generacjach dominowały silniki z pośrednim wtryskiem, znane z trwałości i prostoty obsługi – takie jak 1.4 MPI i 1.6 MPI. Są odporne na LPG, tanie w naprawach i bardzo przewidywalne w eksploatacji, ale przy dzisiejszych standardach zużycia paliwa uchodzą już za nieco przestarzałe.
Wraz z drugą i trzecią generacją Fabii wprowadzono nowoczesne jednostki 1.2 TSI oraz później 1.0 TSI. O ile pierwsze wersje 1.2 TSI miały problemy z rozciągającym się łańcuchem rozrządu i awariami turbosprężarki, to późniejsze odmiany – szczególnie 1.0 TSI z serii EA211 – okazały się znacznie lepsze, bardziej oszczędne i niezawodne, o ile były odpowiednio serwisowane. Silniki te oferują bardzo dobre osiągi przy niskim spalaniu, ale wymagają regularnej wymiany oleju i ostrożnego obchodzenia się z doładowaniem.
Najnowsze wersje benzynowe w Fabii IV obejmują również dynamiczne i oszczędne jednostki 1.5 TSI z systemem odłączania cylindrów. To nowoczesny silnik o wysokiej kulturze pracy i bardzo dobrych osiągach, który jednak nie jest już tak tani w serwisowaniu jak starsze jednostki atmosferyczne.
Silniki wysokoprężne to z kolei domena pierwszych trzech generacji Fabii. Szczególnie popularne były jednostki 1.9 SDI i 1.9 TDI – proste, trwałe i wyjątkowo oszczędne. Silnik 1.9 SDI uchodzi za niezniszczalny, choć jest bardzo ospały i zupełnie nie nadaje się do dynamicznej jazdy. Z kolei 1.9 TDI – zwłaszcza w wersjach z pompowtryskiwaczami – zapewniał świetne osiągi i niskie zużycie paliwa, ale wymagał dobrej jakości oleju i paliwa, a w starszych egzemplarzach często pojawiały się problemy z turbosprężarką czy układem EGR.
W nowszych Fabiach montowano również silniki 1.4 i 1.6 TDI z systemem common rail. Jednostki te są bardziej ekologiczne i cichsze, ale też bardziej skomplikowane – co oznacza większe ryzyko usterek, zwłaszcza w samochodach eksploatowanych głównie na krótkich dystansach. Typowe problemy to zapychający się filtr DPF, awarie zaworu EGR, a także problemy z wtryskiwaczami. Ich naprawa potrafi być kosztowna, a niedopilnowanie tych elementów prowadzi do poważnych awarii.
W Fabii czwartej generacji silniki wysokoprężne zostały całkowicie wycofane z oferty – dziś można ją kupić wyłącznie z jednostkami benzynowymi. To efekt spadającego zainteresowania dieslem w segmencie miejskim, coraz bardziej rygorystycznych norm emisji i bardzo dobrego dopracowania nowoczesnych TSI, które potrafią dorównać oszczędnością starszym TDI – zwłaszcza przy jeździe mieszanej.
Podsumowując – jeśli szukasz prostoty i taniego serwisu, warto rozważyć wolnossące silniki benzynowe 1.0 MPI, 1.2 HTP lub 1.4 MPI. Dla kierowców oczekujących lepszej dynamiki i ekonomii – optymalne będą dobrze utrzymane jednostki 1.0 TSI. Miłośnicy diesli powinni skupić się na sprawdzonych 1.9 TDI lub 1.4 TDI CR, unikając wersji 1.6 TDI bez pełnej historii serwisowej. Nowoczesne jednostki benzynowe, jak 1.5 TSI, oferują już poziom osiągów zbliżony do kompaktów, ale wiążą się z wyższymi kosztami zakupu i utrzymania.
