Soichiro Honda to przykład człowieka, który zbudował imperium motoryzacyjne od zera, kierując się pasją, determinacją i głęboką wiarą w siłę japońskiej myśli technicznej. Urodzony w roku 1906 w małym miasteczku Hamamatsu, od najmłodszych lat fascynował się maszynami. Jako chłopiec pomagał ojcu w naprawie rowerów i motocykli, co z czasem przerodziło się w niegasnące zamiłowanie do mechaniki. Mimo braku formalnego wykształcenia technicznego, Honda zdobył doświadczenie jako mechanik w tokijskich warsztatach i szybko dał się poznać jako utalentowany konstruktor.
W latach trzydziestych założył firmę Tokai Seiki produkującą pierścienie tłokowe, a po wojnie, w 1948 roku, wraz z partnerem Takeo Fujisawą założył Honda Motor Co. Początkowo produkowali niewielkie silniki do rowerów, ale w krótkim czasie przeszli do budowy motocykli, które zrewolucjonizowały rynek. Już w latach pięćdziesiątych Honda stała się największym producentem motocykli na świecie, słynąc z niezawodności, lekkości i nowatorskich rozwiązań technicznych. Przełomem było wejście na rynek amerykański z modelem Super Cub, który zmienił postrzeganie jednośladów jako środka codziennego transportu.
Nie poprzestając na dwóch kołach, Soichiro Honda marzył o samochodach. Pierwsze auta pojawiły się w latach sześćdziesiątych, a prawdziwy rozkwit nastąpił dekadę później, kiedy Honda Civic i Accord zdobyły uznanie za oceanem. Honda jako pierwsza japońska marka stworzyła własny oddział F1 i podbiła najbardziej prestiżowe tory świata. Sam Soichiro był przeciwnikiem stagnacji – promował niezależne myślenie, eksperymenty i uczenie się na błędach. Zawsze podkreślał, że porażka to fundament sukcesu. Zrezygnował z kierowania firmą w 1973 roku, ale do końca życia pozostał jej duchowym liderem. Zmarł w 1991 roku, pozostawiając po sobie nie tylko motoryzacyjne imperium, ale też filozofię działania, która inspirowała kolejne pokolenia japońskich inżynierów i przedsiębiorców.
