Wśród amerykańskich magazynów tuningowych, które zdobyły międzynarodowe uznanie i zyskały status kultowych, Super Street zajmuje pozycję absolutnie wyjątkową. To pismo, które przez ponad dwie dekady dokumentowało i współtworzyło świat japońskiej motoryzacji na amerykańskiej ziemi, jednocześnie promując styl JDM, uliczne wyścigi, drifting, a przede wszystkim – tuning jako formę osobistej ekspresji. Super Street był czymś więcej niż magazynem – był głosem całej generacji tunerów.
Pierwszy numer Super Street ukazał się w połowie lat dziewięćdziesiątych, w czasach, gdy kultura importów z Japonii zaczynała eksplodować w Kalifornii. Scena była wtedy jeszcze surowa, nieformalna i mocno undergroundowa, a magazyn idealnie wpisał się w jej klimat. Zamiast skupiać się na drogich supersamochodach i seryjnych modelach z salonu, redakcja celowo kierowała wzrok na auta z drugiej ręki, modyfikowane w garażach i na podjazdach. To właśnie tam – wśród Civiców, Integra, 240SX, Supry czy RX-ów – biło serce nowej, buntowniczej motoryzacji.
Super Street szybko stał się czymś w rodzaju przewodnika po świecie stylu JDM. Magazyn z ogromną dbałością dokumentował nie tylko auta, ale też kulturę, która je otaczała – modę, muzykę, życie ulicy i relacje z imprez tuningowych. Czytelnik miał wrażenie, że obcuje z czymś autentycznym, że każda prezentacja to nie tylko samochód, ale i historia człowieka, jego wybory, inspiracje i sposób życia. Styl był równie ważny co moc – często nawet ważniejszy.
Charakterystyczne dla Super Street były sesje zdjęciowe o bardzo wyrazistej estetyce – mocno stylizowane, uliczne, często nocne, pełne neonów, graffiti i miejskiego klimatu. Każde auto wyglądało jak bohater anime albo uczestnik nielegalnego wyścigu spod znaku „Fast and Furious” – i nie było w tym przypadku, bo to właśnie Super Street było jednym z motorów napędowych boomu na JDM w latach dwutysięcznych.
Na łamach magazynu regularnie pojawiały się relacje z największych wydarzeń na scenie – Tokyo Auto Salon, SEMA Show, Drift Matsuri, lokalne meety w Los Angeles, zawodnicy serii Formula D, a także wizyty w kultowych warsztatach jak Spoon, Top Secret czy Greddy. Super Street jako jeden z nielicznych tytułów motoryzacyjnych z USA był tak silnie osadzony w kulturze Japonii – tłumaczył ją amerykańskim odbiorcom, ale nigdy jej nie upraszczał ani nie sprowadzał do stereotypów.
Istotną częścią magazynu była również edukacja techniczna – poradniki dotyczące swapów silników, montażu turbo, doboru kół, hamulców czy zawieszenia. Treści te były napisane przystępnym językiem, ale z techniczną precyzją, dzięki czemu Super Street służył nie tylko jako źródło inspiracji, ale też konkretnej wiedzy.
Z czasem, gdy internet zaczął wypierać prasę drukowaną, Super Street przekształcił się w silną markę online. Mimo zakończenia wydania drukowanego w 2020 roku, jego dziedzictwo pozostało ogromne. Tysiące młodych tunerów wychowało się na tym magazynie, traktując go jako wzór i punkt odniesienia. Wiele projektów, które dziś podziwiamy na Instagramie i YouTubie, ma swoje korzenie właśnie w ideologii i estetyce promowanej przez Super Street.
Dziś, nawet jeśli magazyn nie trafia już do rąk czytelników w formie papierowej, jego wpływ nadal widać – w stylu budowy aut, w podejściu do fotografii, w sposobie narracji i w tym, jak modyfikacje stały się częścią globalnej popkultury. Super Street był nie tylko magazynem o samochodach. Był stylem życia.
